Dog Fascination
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexIndex  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  ZoekenZoeken  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 The more i drink, the more i trhink about it... [OPEN]

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Bentley

Bentley


Aantal berichten : 31
Punten : 22743

Honden profiel
Roedel: I will see
Leeftijd: 2 jaar
Partner: Well, no

The more i drink, the more i trhink about it... [OPEN] Empty
BerichtOnderwerp: The more i drink, the more i trhink about it... [OPEN]   The more i drink, the more i trhink about it... [OPEN] Emptydi okt 25, 2011 6:45 am

Zijn voetkussentjes raakten de grond, op hetzelfde moment dat zijn nagels lichtjes tegen de grond tikten en een tikkend geluidje veroorzaakte. Het geluid van trippelende pootjes, vroeger was het zo goed te horen, op de tegels in de keuken, of op de houten vloer. Zijn baasje vond het schattig, maar nu was zijn baasje er niet meer, niet meer voor hem tenminste. Af en toe was het geluid van trippelende pootjes te horen, maar door de ongelijke grond, die hier hard was, maar daar weer zacht, werd het grotendeels gedempt. Zijn passen waren soepel en zijn pootjes bewogen snel, het was niet echt bij te houden hoe vaak zijn pootjes bewogen. Ja, heel veel verkleinwoorden, maar hij was dan ook klein. Bentley was een kleiner gebouwde hond, en hij zag er schattig uit, ook had hij nogal lieve trekjes. But don’t judge a book by it’s cover. Bentley was namelijk meer, een slechte hond, iets wat raar was vergeleken met vroeger. Vroeger, toen hield hij van alles, was hij speels, had hij af en toe dingen waarvan hij niks moest, maar deed hij lief en hield hij van aandacht. Maar nu, vanbinnen, heel diep, vloeide zijn gevoelens door zijn lichaam, hoofd, en hart heen als een gevaarlijke rivier met sterke stroming. Maar van de buitenkant, niets, niets dan zijn uiterlijk, en schattige trekjes die hem eruit lieten zien als een goed paardje met een lief karakter. Ze moesten eens weten. En hoe vaak had hij ook al niet vooroordelen gekregen, iedereen dacht dat zo’n klein hondje niks kon, onschuldig was. Maar je moest eens weten hoe snel hij was, hoe slim hij was, hoe sterk hij was, voor zijn kleine bouw, en hoe scherp en dodelijk zijn tanden waren. Één goede bijt, doorhappend, en je kon hevig gaan bloeden. Niet dat hij gevechten uitlokte, maar als mensen de spot met hem dreven, dan ja, liet hij zijn tanden zien, een pure waarschuwing. En dan, als dat niet hielp, tja, hij kon niet tegen vooroordelen. Terwijl hij verder liep, en hij een koude wind tegen zich aan voelde waaien stak hij zijn kopje in de lucht. Hij snuffelde even, in de lucht, hmm, hij had toch echt gedacht dat hij iets geroken had, maar de wind blies zowat elke kant op, dus geuren van elke kant kwamen op je af, het zal wel niks geweest zijn. Hij was er niet zo goed bij met zijn gedachten, het was namelijk zijn verjaardag, en een jaar geleden was hij op dit eiland gedumpt, precies een jaar geleden, toen was hij 1 jaar oud, nu was hij twee jaar oud geworden. Hij zwierf hier een jaar rond, en, hij was al snel een stuk wijzer geworden, hard zijn verdriet omgezet in iets wat geen gevoelens bevatte. Daardoor waren de gevoelens ook niet te lezen van zijn gezicht. Zijn ogen gleden een naar rechts, naar links, en weer naar voor. Hij zicht een prooi, eentje die hij gemakkelijk kon vangen, aangezien het vandaag niet zijn beste dagje was, en hij de energie niet echt had voor een moeilijkere prooi. En zo te zien had hij geluk, een goedzakje had een hert gevangen, en was blij aan het eten. Bentley naderde het ding rustig en zei op een droge toon ‘Boe.’ Hij greens even en zag dat de hond, die wat groter dan hem was, begon te lachen. ‘Hoi kleintje, wil je ook een hapje, wat ben je schattig.’ Zei de hond. Iets wat Bentey kwaad maakte. Dreigend grom Bentley, hierna ontblootte hij zijn tanden en stapte hij dichter. De hond wou nog niet weggaan, dan maar uithalen, en met een soepele sprong was hij enorm dicht bij de hond, om die eens stevig te bijten. Hierna mankte het beest weg, piepend, maar dat maakte Bentley niks uit, hij had honger. Net op het moment dat hij een hap wou nemen van een stukje vlees hoorde hij voetstappen, rustig ging hij zitten, alsof hij daarnet niet kwaad was geworden. Om vervolgens nogal emotieloos naar de hond te kijken die aankwam lopen.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
The more i drink, the more i trhink about it... [OPEN]
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Dog Fascination :: De Hoogvlakte :: De Rotsheuvels-
Ga naar: